In mijn persoonlijke ontwikkeling van geloven en reflecteren daarop – dat zou je theologie kunnen noemen – heeft mijn studietijd in Utrecht (1984 – 1991) een belangrijke rol gespeeld. Wellicht de leerstof op colleges en de tentamens maar vooral het leren theologiseren op het Theologisch Literarisch Studentengezelschap Excelsior Deo Iuvante. Als eerstejaars maakte ik daar kennis met de theologie van Karl Barth (1886-1968). We lazen met de eerstejaarswerkgroep Das Christliche Verstandnis der Offenbarung. H.C. Touw vertaalde dit in het Nederlands: Het christelijk Openbaringsbegrip. Ik weet nu nog dat ik het las op mijn kamertje aan de Paulus Potterstraat, zo ongeveer in de dakgoot van de Wilhelminakerk, en dat ik al lezende spontaan ging fluiten. Voor mij was het werkelijk een moment van openbaring. ‘O… zo… kun je het zo zien en beleven… is het dit …?’
Ik weet ook nog dat ik op latere momenten in mijn leven vergelijkbare momenten van inzicht en doorzicht heb beleefd. Momenten die ik me nu nog voor de geest kan halen. Als ik er aan terugdenk, met de kennis van nu en met de inzichten die integrale spiritualiteit me hebben gebracht, denk ik: ja, dat waren als het ware overgangen naar volgende lagen of fasen. Ik noem het wel jaarringen – lees wat ik inleidend schrijf op deze pagina Integrale Spiritualiteit – van mijn eigen ontwikkelen in leven en geloven. Een veranderend, verdiepend of juist wijder, ruimer wordend inzicht. Rijping misschien, al klinkt dat al snel aanmatigend.
Maar altijd is Karl Barth heel dicht bij me gebleven. In mijn denken, in mijn geloven, in mijn preken en verdere theologiseren, in mijn werken in kerk en wereld. Ook nu ik met enthousiasme de perspectieven van integrale theologie, deep incarnation en andere onderwerpen verken. Altijd weer is er ook de stem van Karl Barth die royaal het ‘Ja-Gods’ verkondigt maar ook de kritische vinger heft als spreken over God al te menselijk (onder)buikspreken wordt.
Onderstaand filmpje op YouTube, er zijn maar weinig beelden van Barth bewaard gebleven, heb ik al vaak opnieuw bekeken. Sterker nog… ik raak er niet op uitgekeken…..