Helder opiniestuk dat Arjan Lock, directeur van de EO, onlangs plaatste in landelijke kranten. Van harte mee eens:
Als het aan de NPO ligt gaat een groot deel van de geloofsprogramma’s van de EO eraan. ,,Weg met geloof op tv, want er zit geen kip meer in de kerk”, luidt de toelichting op de bezuinigingsplannen.
De EO is goed in programma’s over het geloof. Van het uitbundige The Passion tot het intieme geloofsgesprek in De Verandering. De bestuurders van de NPO zien vooral de lege kerk in Amsterdam. Van de volle kerk in Barneveld hebben ze geen weet. En dat ook in Amsterdam talloze nieuwe levensbeschouwelijke initiatieven het licht zien, lijkt niet bekend.
Voor veel Nederlanders is geloof iets exotisch. Een kerk bezoeken ze alleen in het buitenland op vakantie. Dan steken ze een kaarsje op en bejubelen de architectuur. The Passion lopen ze mis. Dan zitten ze in het Concertgebouw. De loungeplek thuis is voorzien van een boeddha uit het tuincentrum. Het gaat vooral om sfeer.
Deze mensen zal het waarschijnlijk een zorg zijn dat er bezuinigd wordt op programma’s van de EO. Ze kunnen prima zonder. Geloof is voor hen iets voor anderen. Voor mensen in wijken waar ze zelf niet komen of ergens ver weg in de provincie. Waar de kandidaten vandaan komen voor programma’s waar ze meewarig over twitteren. Even lekker lachen om tante Annie bij De Rijdende Rechter uit Tiel die ruzie heeft met de buurman over de hoogte van de heg. Of gniffelen over Mandy en Jordan uit Oss die in Ik Vertrek een Bed&Breakfast beginnen in Frankrijk, maar geen woord Frans spreken.
Maar juist daar waar gewone mensen naar elkaar omzien en niet alleen in zichzelf geloven, gebeurt het. De Veluwe, de Alblasserwaard en Het land van Maas en Waal verdienen beter dan een onnozele kijk op geloof. En ook in de steden zijn tallozen mensen vaak betrokken bij verrassende kerkelijke initiatieven waar velen, ook de kwetsbaren, baat bij hebben. Onze geloofsverhalen zijn voor al deze mensen een bron van inspiratie en geven kracht om door te gaan.
Pijnlijk scenario
In talloze NPO-beleidsstukken gaat het over een omroepbestel voor héél Nederland. Maar de redenering achter de bezuinigingen op levensbeschouwing legt een pijnlijk toekomstscenario bloot: de NPO als spreekbuis van een weinig diverse groep die voor de EO hun neus ophaalt. En dus teken ik namens al degenen voor wie geloof van levensbelang is, protest aan. Ik wil dat in de Nederlandse publieke media levensbeschouwing van grachtengordel tot Groningen een plek heeft. Niemand leeft voor zichzelf alleen. Dat verhaal willen we als EO blijven vertellen. Want geloof is van iedereen, voor iedereen.
De NPO lijkt nu af te stevenen op de commerciële filosofie van het tuincentrum als het op levensbeschouwing aankomt: Boeddha met sfeerverlichting en geurkaarsen. En als dat te weinig geld in het laatje brengt, dan verdwijnen die ook.
De Veluwe, het Land van Maas en Waal, de Alblasserwaard, ze verdienen beter.