Weet je nog wel van die klokke,
die ouwe klokke van Den Oek.
Die was van voordat mensen schrokken, schrokken van de watervloed.
Jaren hing die in de toren, te luiden over ’t wel en wee, totdat we de klok verloren, Bonaparte nam hem mee.
Refrein:
T’rug op die karre, die ouwe klokke,
die at’ er ooit af viel, wat een gedoe, Het was de keizer met zijn trawanten, die at’ hem mee voerden, naar Axel toe.
Eens klonk die heldere klank,
over dorp en mosselbank,
Axel sprak nog geen woordje van dank. Een nieuwe toren gaat er nu komen
en in die toren straks een dubb’ le klank.
Sinds die oude lotgevallen, heeft Den Oek een vaste naam, ‘t dorp is van de kar gevallen, tot aan Hulst reikt deze faam.
‘t Wordt tijd dat dit nu eens verandert, het beeld zal worden rechtgezet:
Den Oek het kloppend hart van Zeeland, kerk en toren overend…
Refrein (2x):
T’rug op die karre, die ouwe klokke,
die at’ er ooit af viel, wat een gedoe, Het was de keizer met zijn trawanten, die at’ hem mee voerden, naar Axel toe.
Eens klonk die heldere klank,
over dorp en mosselbank,
Axel sprak nog geen woordje van dank. Een nieuwe toren gaat er nu komen
en in die toren straks een dubb’le klank.
Tekst: Arie van der Maas, februari 2015 Melodie: Zuiderzeeballade